На цьмянай шыбе цень грубы,
Мой цень, мой кон з вагонным гулам,
А вечар шэры і рабы
Пяе мне ціха аб мінулым.
Было - і ў чэрвені цьвілі
Чырвоны мак і вецьце ліпаў.
I красавалі скрозь палі,
I вецер там мой цьвет рассыпаў.
А потым зьмёў і затаптаў,
Не засталося ані сьледу.
Гляджу ў вакно: і гай, і стаў,
I я ў маленства мройна еду.
У гай іду я па грыбы,
На стаў іду я вудзіць рыбу...
Ах, гэта сны! Мой цень грубы
Ў вакне жалобай лёг на шыбу.
|
|
